معنی کین ستانی - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

عمل آنکه جان کسی را می گیرد، جان ستاندن، کشتن

(تَ / تُو بَ / بِ دِهْ)

منتقم و انتقام کشنده. (ناظم الاطباء). خونخواه. انتقامجو. آخذ ثار. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مدخل بعد و کین ستانی شود

(سِ)

عمل بیش ستان. اخذ بیش از حد:
با تو نمایند نهانیت را
کم دهی و بیش ستانیت را.
نظامی

(بِ شُ دَ)

کین ستدن. انتقام کشیدن:
ببخش ای شاه دریادل بکوش ای خسرو عادل
که گاه بخشش و کوشش دهی زرّ و ستانی کین.
امیرمعزی (از آنندراج).
رجوع به کین ستدن شود

(بِ نِ شَ تَ)

انتقام کشیدن. انتقام گرفتن. خونخواهی کردن. و رجوع به کین ستان شود

عمل آنکه یاآنچه جان را می ستاند جان گیری

انتقام کشیدن

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما